Ofbeldi í garð transfólks á Íslandi

Yfirleitt skrifa ég á ensku á þessu bloggi, en í þetta skiptið skrifa ég á íslensku vegna þess að ég vil að sem flestir Íslendingar lesi þetta.

Ég er mjög sorgmæddur í dag. Sorgmæddur, reiður, sár og þreyttur. Síðan ég kom út úr skápnum sem trans þá hef ég sem betur fer almennt fengið góð viðbrögð frá þeim sem ég díla við. Hinsvegar eru ekki allir eins opnir og umburðarlyndir í garð þeirra sem eru öðruvísi.

Í morgun hringdi góður vinur minn sem einnig er trans í mig. Klukkan var 6 og hann var alveg í henglum. Ég flýtti mér til hans og sat með honum heillengi á meðan hann sagði mér frá 3 mönnum sem hann rakst á á skemmtistaðnum Faktorý. Þeir ákváðu að þeir væru ósáttir við að hann skildi “voga sér” að fylgja sannfæringu sinni og fara á karlaklósettið. Þeir börðu hann niður þangað til honum tókst að flýja. Hann fór í leigubíl og útskýrði hvað hefði gerst og var þá tilkynnt af þessum bílstjóraskratta að það væri geðveiki að vera trans og að hann vissi það sko af því að mamma hans er víst “sérfræðingur” í Svíþjóð.

Vinur minn komst loksins heim til sín niðurbrotinn, sár og óttasleginn og velti fyrir sér hvort þetta væri þess virði.

Við erum hræddir og við höfum ástæðu til að vera það. Það er fólk í samfélaginu sem býr yfir svo yfirgengilegu hatri og mannvonsku í okkar garð að ef við förum ekki varlega þá megum við búast við líkamlegu ofbeldi.

Vinur minn sagði aftur og aftur í gær “ég hélt það væri 2012, að fólk væri ekki lengur lamið svona”. Ég get ekki annað en verið sammála. Ég hélt að þessi þjóð væri komin yfir svona lagað, en það er ekki hægt að treysta á það.

Það er einn skemmtistaður á Íslandi þar sem við getum átt von á því að vera tiltölulega örugg. Það er Gay 46, en jafnvel þar þurfum við að fara varlega. Fordómar í garð transfólks koma úr öllum áttum. Það er sérstaklega sárt að rekstaraðilar staðarins gera sér ekki grein fyrir því að “samkynhneigð” og “hinsegin” eru ekki samheiti og því stöndum við frammi fyrir því að transfólk, tvíkynhneigðir, ókynhneigðir og annað hinsegin fólk getur ekki verið visst um að tilveruréttur þeirra sé virtur nokkurs staðar.

Frumvarpinu sem núna er verið að leggja fyrir Alþingi er ætlað til að bæta réttarstöðu transfólks á Íslandi og það er virkileg þörf á því. Eins og staðan er í dag þá er ekki ólöglegt að neita mér um vinnu eða húsnæði. Kynvitund mín er ekki vernduð í íslenskum lögum. Hver sem er má mismuna mér og tala um mig hvernig sem er og ég get ekkert í því gert. Það er löglegt.

Þetta er  þörf umræða. Við viljum bara vera örugg eins og allir aðrir en við erum það ekki.